Era todo un espectáculo, ver baixar a aquel exército de guerreiros diminutos tocados con puchas verdes. Abraiaba, pero non semellaba unha ameaza moi seria: dende lonxe, antes incluso de que estiveran á vista, xa os escoitábamos rir.
De todos os grupos escolares que visitaron o castro dentro do Plan de Difusión e Divulgación, case dúas decenas de centros, previa cita, como cos dentistas ou notarios, o Colexio de Baroña lévase a palma. Foi o día 30 de maio, no equinoccio dos traballos de campo da primeira fase de actuación, nunha mañá esplendorosa ás portas do verán. Durante unha horas o castro foi seu. Parou a escavación e a restauración, o rebulir de carretillos e capachos, e o espazo da memoria converteuse nunha aula ao aire libre e nun enorme parque de xogos. Como dicía a deliciosa lenda impresa naquel mar de gorras verdes, feitas pola Comunidade de Montes para a ocasión: Castro de Baroña, Xornada arqueolóxica. Nada máis oportuno. Unha auténtica homenaxe aos restos deste poboado prehistórico e a terapia de rexuvenecemento que precisa todo un coloso de 2000 anos.
Para todos nós, algúns xa veteranos e con moitos anos na brecha, foi
tremendamente emotivo. Aqueles cativos de infantil e primaria aprenderon e
disfrutaron, pero, sobre todo, deron sentido ao noso traballo, alí mesmo, no
castro do seu pobo. Como o título dun daqueles libros anglosaxóns que todos
debullamos cando eramos nenos: “Unha xornada en Baroña”.
Tito Concheiro
No hay comentarios:
Publicar un comentario